H3/4 strikes again

Vandaag was het zo ver, 13  illustere spelers uit een roemrucht tijdperk gingen naar Schotland. Hun oog was gevallen  op Edinburgh, om de stadsderby  Hibernians – Hearts of Midlothian te Klaas en Peter hadden al eens een balletje opgegooid, Henk en Rowdy hadden het balletje gevangen en een mooi programma samengesteld.

Vrijdag 14 april was het zover, 8 uur werd er verzameld bij Henk, vanwaar enkele oud spelersvrouwen hen naar Deventer brachten.Daar bleek dat je met de dalurenkaart pas om 9 uur het perron op kon, en de trein om 9.02 uur vertrok. Bedenkelijke gezichten, maar de snelheid was er nog. Iedereen zat op tijd in de trein! 

Op Schiphol was het even zoeken naar de juiste gate, en kon het inchecken beginnen.

De boel werd grondig geïnspecteerd, een enkeling moest zelfs op kousenvoeten naar de andere kant van de band om de boel weer op te halen. Op een enkele me-too ervaring na bij het fouilleren was de eerste horde genomen.

Nu was het een paar uur wachten voor we het vliegtuig in konden.

Bij het aan boord gaan bleken de koffers van Gerard, Rowdy, Marcel en Henk te groot om als handbagage mee te kunnen. Dat was dan 50 euro per koffer!! Jaloerse blikken naar diegene die hun te grote koffer wel erlangs hadden kunnen smokkelen... Into the great wide open.

Het vliegen ging voorspoedig en rond 14 uur Schotse tijd waren we daar, taxi regelen en op naar het hotel.

Daar werden de kamers verdeeld, waar tweekoppels het moesten doen met een twee persoonsbed. Hilariteit volop, maar met de woorden  ”ai moar van mie afblieft” was het goed.

De uibater van The Thistle Hotel had het goed in de smiezen, bloemvazen gevuld tot de rand met bier voor de heren die ooit uitblonken in de 3e helft.

Hierna was het tijd voor de whisky  proeverij, na een wandeltocht van enkele kilometers werd de gids gevonden. Daar werden we meegenomen naar een pub, lange trap op naar boven en daar was het walhalla voor de whisky drinker.

Na een voorstel ronde vertelden wij uit Nederland te komen, nog specifieker Harfsen in the behind corner. Bleek daar nog een groep uit the behind corner te zitten, met de woorden “ ik ken oe wel, ie bunt Dick Wichers uut Harfsen”. De wereld is nog niet zo groot!!

De proeverij kon beginnen, maar na een eerste nip bleek voor de meesten de mythe wat betreft whisky drinken als een zeepbel uit elkaar te spatten. Voor de geur kan je ook even de fabriek bij For Farmers binnenstappen, en het alcoholpercentage 40% leverde de nodige hoestbuien op.

Na 4 glaasjes al dan niet aangevuld met water, gingen we de trap weer af de pub beneden in. Hier werd de slokdarm afgekoeld met een groot glas bier.

Met een etentje en een kroegentocht werd dag 1 afgesloten.

Dag 2

Zaterdagochtend was om 8 uur het ontbijt, de meeste slaperige koppies verschenen op tijd.

De ene helft Klaagde over snurkende wederhelften, die de nacht redelijk ingekort had. De andere helft had nergens last van..

Waar iedereen een traditioneel Schots ontbijt had verwacht, stonden er wat half afgebakken croissants, geroosterd brood en een gekookt eitje klaar. Gewoon een Hollands ontbijtje dus.

Hierna gingen we lopend naar het grote kasteel, onderweg werden er mooie foto’s genomen van de old town. Echt prachtig mooi daar!! 

Bij het kasteel moesten we op zoek naar de gids voor de rondleiding, helaas waren we bij de verkeerde gids. In de veronderstelling dat er een foutje was gemaakt, werd er een reserve gids opgetrommeld. Die bleek weer niet nodig, want onze gids was er toch wel. Met een welgemeend “sorry” werd deze weer naar huis gestuurd.

Tijdens het wachten was een groep Japanse vrouwen onze grijze twee meter man Henk opgevallen. Een foto kiekje met hun reus leverde enkele kirrende Japanse dames op.

De gids deed zijn stinkende best om alles te vertellen over het kasteel, de groep van zo’n 25 man bij aanvang was gereduceerd tot een man of 8 aan het eind. Met een ‘’sorry’’ en een fooi werd de man bedankt voor bewezen diensten.

Toen was het zo onderhand tijd om naar de wedstrijd te lopen, half 2 aanvang.

Rustig ernaar toe lopen en vooraf nog een biertje doen was het plan.

In de buurt van het Easter Road stadion was het verdraaid rustig en van binnen klonk een kolkende massa, H3/4 voelde gelijk nattigheid. De wedstrijd was al begonnen om half 1, zo hadden we dus het eerste half uur gemist. Gelukkig hadden we onze plek met een steward snel gevonden, die de paniek modus in onze ogen wel had gezien.

De wedstrijd was echt prachtig, een scheidsrechter die veel door liet gaan. Bij vlagen hard maar fair. In de 2e helft werd H4 getrakteerd op het enige doelpunt van de wedstrijd, uit een corner werd er raak geschoten door de thuisclub. Edwin met nog steeds een neusje voor de goal voelde hem aankomen. Camera in de aanslag om de goal te filmen, ware het niet dat het hele stadion opveerde bij het schot.  Een bontkraag van de dame voor hem was zijn deel!

Na de wedstrijd werd er uit volle borst “Sunshine on Leith” van de Proclaimers gezongen, zeer indrukwekkend in zo’n vol stadion. Een kippenvel momentje!!

Dan met z’n allen de fanshop in, patatje eten en biertje drinken in een pub met Hibs fans. Toen de groepsleiding meldde dat de creditcard waarmee alle uitgaven werden gefinancierd verdwenen was ontstond enige paniek (bij de groepsleiding) en werd wild rondgekeken waar die zou kunnen zijn verloren/ kwijt geraakt/ ontvreemd, maar na enige tijd bleek die gewoon in de jaszak te zitten waar de groepsleiding die ook in gestopt had. Storm in een glas bier dus…

Op de terug weg naar the old town werd nog een pub ontdekt met de naam Dirty Dick. Deze kans liet Dick zich niet ontnemen om even pontificaal voor het pand te gaan staan voor een foto. Met wat giechelende dames op het terras vanwege zijn mooie voornaam.

Voor de avond was er een steakhouse geregeld, de bestelling van 13 mixed grills deed de uitbater zweten. Waar de beste man een uur z’n best op had gedaan, werd in een kwartier verorberd. Kwam ook omdat voor sommigen onder ons groente nog steeds niet tot voeding wordt gerekend en deze dus op het bord van Dirty Dick werd gedropt.

In het belendende pand zat een grote pub met boven live muziek. Hier werd de avond afgesloten.

Enkele beschonken pubers probeerden Dick nog aan de Baco te krijgen, door de Baco van Gerard in zijn bier te gieten. Een boze blik van 13 Harfsenaren voorkwam verdere escalatie.

Zo zat de laatste dag er alweer op.

Dag 3

Zondag 16 april alweer, het vertrek uit Edinburgh was aanstaande.

Langzamerhand komt iedereen binnendruppelen voor het ontbijt, hetzelfde ontbijtje pronkt weer op de tafel.

Voor de liefhebbers is er nog de mogelijkheid om een stadsdeel te bezichtigen, met 10 man sterk werd er nog een wandelingetje gemaakt. Dit was zeker nog de moeite waard.

Dat het eindigde in een groep van zeven en een groep van drie was te danken aan Beus. Hij deed veel moeite om met de locals te socializen en dat kost tijd. Veel tijd soms..

Rond 11 uur stond de taxi voor het hotel om ons terug te brengen naar Edinburgh Airport.

Tijdens het inchecken werden de koffers van Gerard, Dick en Edwin aan een extra inspectie onderworpen, door de boel even uit te kammen. Tot grote lol van de rest.

Toen was het wachten om te vliegen en bleek het vliegtuig ook nog vertraging te hebben.

Rond half 4 konden we aan boord en proberen de te grote handbagage weer binnen te smokkelen.

Henk had daar niet zoveel vertrouwen in en had z’n toch al afgeschreven koffer in het hotel achtergelaten, om niet nog eens 50 euro te betalen. Hij had alles in een rugzakje gepropt.

Op Schiphol moesten we nog een uurtje op de trein wachten, op naar het thuisfront om verslag te doen van alle avonturen.

Niet wetende dat het lolligste van de reis nog zou komen. Een kilometer voordat de trein Deventer binnenrolde ging Gerard alvast staan. Een venijnig bochtje in de rails bracht hem uit balans. De val eindigde bij een paar dames op schoot. Zo eindigde een gedenkwaardig H3/4 trip met veel humor en lol.

Plannen voor over 2 jaar zijn alweer in de maak!!

Groeten,

Gerard, Henk, Wim, Marcel, Johan, Dick, Gerben, Klaas, Hans, Rowdy, Jan, Peter en Edwin.